รู้เกี่ยวกับการควบคุมการเข้าถึงทางกายภาพ

ภาพรวมของการควบคุมการเข้าถึงทางกายภาพ

M-33 เป็นทางหลวงสายหลักทางตอนใต้ของรัฐทางใต้ในรัฐมิชิแกนของสหรัฐอเมริกา ซึ่งวิ่งจากทางหลวง Interstate 75 (I-75) ที่ Alger ใน Arenac County ทางเหนือสู่ M-27 ใกล้ Cheboygan ในระหว่างนั้น เส้นทางเดินรถจะไหลผ่านพื้นที่ชนบทของคาบสมุทรตอนล่างทางตะวันออกเฉียงเหนือ รวมทั้งพื้นที่ป่าของรัฐและระดับชาติ M-33 เชื่อมต่อกับสวนสาธารณะจำนวนหนึ่งและข้ามแม่น้ำหลายสายในส่วนนั้นของรัฐ มันวิ่งควบคู่ไปกับทางหลวงของรัฐอีกสามแห่ง ใช้ทางเท้าร่วมกันเพื่อเชื่อมต่อผ่านชุมชนเล็กๆ หลายแห่งทางตอนเหนือของมิชิแกน

M-33 ถูกกำหนดโดย 1919 ตามส่วนของทางหลวงปัจจุบันระหว่าง Mio และ Atlanta ทางหลวงยังรวมถึงส่วนถนนทางตอนใต้ของมิโอซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางเดินรถทางสายอื่นๆ ส่วนทางใต้ของ Mio ถูกเปลี่ยนเส้นทางในช่วงกลางทศวรรษ 1920 โดยโอนส่วนต่างๆ ไปที่ M-72 ในกระบวนการ รัฐเริ่มขยาย M-33 ทั้งสองทิศทางในทศวรรษที่ 1930 ส่วนทางหลวงปัจจุบันระหว่าง Onaway และ Cheboygan เป็นเส้นทางเดิมของ US Highway 23 (US23) จนถึงปี 1940 เมื่อทางหลวงหลังถูกปรับตำแหน่งใหม่ให้เป็นแนวที่วิ่งไปตามทะเลสาบ Huron มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยหลายอย่างในการกำหนดเส้นทางของ M-33 ตั้งแต่ปี 1950 เพื่อขยายส่วนโค้งหรือปูทางหลวงให้เรียบร้อย

ประวัติการควบคุมการเข้าออกทางกายภาพ

M-33 ถูกกำหนดครั้งแรกโดย 1 กรกฎาคม 1919 มันวิ่งไปตามเส้นทางปัจจุบันจาก Mio เหนือไปยัง M-32 ทางตะวันออกของแอตแลนต้า ทางหลวงยังวิ่งไปทางใต้ของ Mio ไปยัง M-76 ทางตะวันออกของ Roscommon โดยใช้ส่วนของ M-72 และ M-144 ในปัจจุบัน ในปี ค.ศ. 1927 ส่วนทางใต้จากแฟร์วิวถึงรอสคอมมอนได้ถูกกำหนดใหม่ให้เป็นส่วนหนึ่งของ M-72 M-33 ถูกย้ายไปทางใต้ของ Mio ไปยัง Rose City แทน ทำให้เกิดการทำงานพร้อมกันของ M-33/M-72 ในกระบวนการ ส่วนขยายถูกเพิ่มเข้ามาเมื่อสิ้นสุดทศวรรษทางใต้ไปยัง M-55 ที่แคมป์เบลล์ อดีตชุมชนทางตะวันออกของเซลเคิร์กในโอเกมอว์เคาน์ตี้ ส่วนขยายทางหลวงดินของ M-33 ทางเหนือของแอตแลนต้าเป็น 23 ดอลลาร์สหรัฐที่โอนาเวย์เปิดขึ้นในปี 2477 ไม่กี่ปีต่อมาในปี พ.ศ. 2481 M-55 ได้รับการปรับเปลี่ยนใหม่เพื่อให้เป็นไปตามเส้นทางที่ตรงกว่าทางตะวันออกของสาขาตะวันตก ในเวลาเดียวกัน M-33 ขยายไปทางใต้ไม่กี่ไมล์ไปยังถนนสายใหม่ทางใต้ของแคมป์เบลล์และเซลเคิร์ก ส่วนขยายทางตอนเหนือที่มีความยาวเพิ่มเข้ามาใน M-33 ในปี 1940 เมื่อ US23 ถูกย้ายไปตามเส้นทางเลียบชายฝั่งทะเลสาบ Huron ระหว่าง Rogers City และ Cheboygan เส้นทางเดิมของ US23 ระหว่างพื้นที่ Afton และ Rogers City ได้รับการออกแบบใหม่เป็นส่วนที่ไม่ต่อเนื่องของ M-68 และ M-33 ถูกขยายไปทางตะวันตกจาก Onaway ตามทางหลวงนั้นไปยัง Afton และทางเหนือไปยัง US27 (ปัจจุบันคือ M-27) ใกล้ Cheboygan การสร้างการทำงานพร้อมกัน M-33/M-68 ในมณฑล Cheboygan ทางตอนใต้และ Presque Isle ในปีพ.ศ. 2488 เอ็ม-33 ได้ขยายไปทางใต้อีกครั้ง คราวนี้จะสิ้นสุดที่ M-76 ในอัลเจอร์

กรมทางหลวงแห่งรัฐมิชิแกนเปลี่ยนเส้นทาง M-33/M-72 ใกล้ Fairview ในช่วงปลายปี 2494 หรือต้นปี 2495 โดยเปลี่ยนเส้นทางเดิมกลับไปยังการควบคุมในท้องถิ่น ส่วนสุดท้ายของ M-33 ถูกปูทางตอนใต้ของมณฑล Cheboygan ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 ในปี 1968 ทางใต้สุดถูกขยายออกไปเล็กน้อยเพื่อสิ้นสุดที่ทางด่วน M-76 ซึ่งเปิดระหว่าง Alger และ Standish; ทางด่วนนั้นถูกกำหนดใหม่โดยเป็นส่วนหนึ่งของ I-75 ในปี 1973 การปรับแนวเล็กน้อยของ M-32/M-33 ทางตะวันออกของแอตแลนตาทำให้ทางโค้งบางช่วงบนถนนเรียบขึ้นในปี 1996

คำอธิบายเส้นทางของการควบคุมการเข้าถึงทางกายภาพ

M-33 เริ่มต้นที่ exit202 บน I-75 ใกล้ Alger จากนั้นจะข้ามสาขาของการรถไฟ Lake State และถนน Old 76 ก่อนเลี้ยวไปทางเหนือ ทางหลวงวิ่งไปทางเหนือขนานกับแม่น้ำไรเฟิลข้ามเส้นอารีนาคโอเกมอว์เคาน์ตี้ ไปบรรจบกับปลายทางด้านตะวันออกของ F-18 และผ่านป่าไปยังทางแยกที่มี M-55 ทางตะวันออกของ West Branch ทางเหนือของทางแยก สภาพแวดล้อมเปลี่ยนไปเป็นพื้นที่เกษตรกรรมที่ติดกับชายป่าแห่งรัฐ Au Sable ไปยังพื้นที่ Rose City ทางเหนือของเมืองโรส M-33 ข้ามเข้าไปในป่าสงวนแห่งชาติ Huron ขณะที่ทางหลวงยังคงดำเนินต่อไปทางเหนือสู่ Oscoda County ผ่านที่ตั้งแคมป์ของ Mack Lake

M-33 ตามถนน Morenci Avenue สู่ใจกลาง Mio ที่ซึ่งทางหลวงเชื่อมต่อกับ M-72 ทางใต้ของ Mio Pond และวิ่งพร้อมกันข้ามส่วน Mio Pond ของแม่น้ำ Au Sable นอกเมือง ทางด้านเหนือของแม่น้ำ F-32 ผสานจากทิศตะวันออกและถนนทั้งสามเส้นวิ่งไปทางเหนือพร้อมกัน ทางหลวงยังคงกวาดไป 90 ทางทิศตะวันออกใกล้กับทะเลสาบสมิท F-32 แยกทางทิศตะวันตก และ M-33/M-72 เลี้ยวไปทางทิศตะวันออก เส้นทางเดินรถยังคงดำเนินต่อไปที่แฟร์วิว โดยที่ M-33 หันไปทางเหนือ ปล่อยให้ M-72 ทำงานพร้อมกันเพื่อมุ่งหน้าไปทางเหนือ M-33 ข้ามไปยัง Mackinaw State Forest และผ่าน Comins ทางเหนือของชุมชนที่ไม่มีหน่วยงานนั้น ทางหลวงโค้งไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ตะวันออก และกลับไปทางเหนือเพื่อข้ามไปยัง Montmorency County ก่อนถึง M-32 M-33 จะข้ามแม่น้ำธันเดอร์เบย์ หลังจากแม่น้ำ M-33 เลี้ยวไปทางตะวันตกตาม M-32 ไปยังชุมชนแอตแลนต้า ทางหลวงผ่านใกล้กับสนามบินเทศบาลแอตแลนต้าเมื่อเข้าสู่ชุมชน ในใจกลางเมือง M-33 หันกลับไปทางเหนือ ทางหลวงช่วยให้เข้าถึงอุทยานแห่งรัฐเคลียร์เลคในมณฑลมอนต์มอเรนซีตอนเหนือก่อนจะข้ามไปยังเทศมณฑลเพรสไคล์

M-33 ขนานกับแนวเขต Cheboygan Presque Isle ขณะที่วิ่งไปทางเหนือตามแม่น้ำ Black ไปยัง Onaway เมื่อเข้าไปในเมืองแล้ว M-33 จะเลี้ยวไปทางตะวันตกโดยมี M-68 มุ่งสู่ Cheboygan County ทางหลวงผ่าน Tower และชุมทางกับ F-05 ก่อนขับต่อไปทางตะวันตกไปยังพื้นที่ Afton ที่นั่น M-33 หันไปทางเหนือเป็นครั้งสุดท้าย วิ่งไปตามชายฝั่งตะวันออกของทะเลสาบ Mullett ผ่าน Aloha และ M-212; M-212 เป็นทางหลวงที่สั้นที่สุดในมิชิแกนที่เข้าถึง Aloha State Park ทางเหนือของ Aloha M-33 ข้ามแม่น้ำ Cheboygan และพบกับ M-27 ซึ่งเป็นที่ตั้งของปลายทางทางตอนเหนือทางใต้ของ Cheboygan

กรมการขนส่งมิชิแกน (MDOT) รักษา M-33 เช่นเดียวกับทางหลวงสายหลักของรัฐอื่น ๆ ในรัฐ ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของความรับผิดชอบในการบำรุงรักษา แผนกจะติดตามปริมาณการรับส่งข้อมูลโดยใช้เมตริกที่เรียกว่าการรับส่งข้อมูลรายวันเฉลี่ยต่อปี (AADT) ตัวเลขนี้เป็นการคำนวณการจราจรตามส่วนถนนสำหรับวันเฉลี่ยใดๆ ของปี ในการสำรวจของ MDOT ในปี 2552 พวกเขาพบว่า AADT สูงสุดตาม M-33 คือ 6,928 คันต่อวันตามส่วนของ M-72 ที่ทำงานพร้อมกัน จำนวนการจราจรต่ำสุดถูกวัดทันทีทางใต้ของเขตเมือง Onaway ที่ 956 คันต่อวัน ส่วนเดียวของ M-33 ที่ได้รับการระบุไว้ในระบบทางหลวงแห่งชาติ (NHS) คือส่วนที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับ M-32 ใน Montmorency County พลุกพล่านเป็นเครือข่ายของถนนที่มีความสำคัญต่อการป้องกันประเทศ เศรษฐกิจ และความคล่องตัวของประเทศ