របាយការណ៍របស់ប៉ូលីស៖ នៅពីក្រោយកាមេរ៉ារាងកាយ

នៅពីក្រោយកាមេរ៉ារាងកាយគឺជាផ្នែកទី III នៃស៊េរីផ្នែកទី IV ស្តីពីស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននៃប៉ូលីសនៅអាមេរិក។ អាន ផ្នែក I & ទី II នៅទីនេះ។ នៅអាយុប្រាំឆ្នាំ យុវជន Chris Reed បានសម្រេចចិត្តថាគាត់ចង់ធ្វើជាប៉ូលីស។

ដូច​យុវជន​អាមេរិកាំង​ភាគច្រើន​ដែល​ប្រាថ្នា​តាំង​ពី​ក្មេង​ទៅ​ប៉ូលិស​តាម​ដងផ្លូវ គាត់​ចង់​ជួយ​មនុស្ស។ ការបើកបរដំបូងនេះ ដែលបាត់បង់ និងបំភ្លេចចោលដោយភាគច្រើនដែលប្រកាសអំពីសេចក្តីប្រាថ្នាស្រដៀងគ្នា បានជំរុញឱ្យ Chris ចូលបម្រើការបន្ទាប់ពីវិទ្យាល័យ ដោយបម្រើក្នុងជួរកងទ័ពជាទាហានឆ័ត្រយោង និងជាប៉ូលីសយោធា។ បន្ទាប់ពីជាប់កាតព្វកិច្ចយោធារយៈពេល 3 ឆ្នាំ Chris និងប្រពន្ធរបស់គាត់បានផ្លាស់ទៅ League City រដ្ឋ Texas ដែលជាក្រុងពាក់កណ្តាលភាគនិរតីនៃទីក្រុង Houston ហើយបានចាប់ផ្តើមហ្វឹកហាត់ជាប៉ូលីស។

ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកយុត្តិធម៌ព្រហ្មទណ្ឌពីសាកលវិទ្យាល័យ Sam Houston State លោក Reed ត្រូវបានតែងតាំងជាជំនួយការប្រធានប៉ូលីសនៅទីក្រុង League City ។ បន្ទាប់ពី 15 ឆ្នាំនៃការបម្រើនៅនាយកដ្ឋានប៉ូលីស Chris បានផ្លាស់ទៅតាមផ្លូវទៅសាលាក្រុងដោយបម្រើជាអ្នកគ្រប់គ្រងទីក្រុងសម្រាប់ League City ។ ក្នុងឆ្នាំ 2009 Reed ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកគ្រប់គ្រងទីក្រុងសម្រាប់សហគមន៍តូចមួយនៃ Nassau Bay ដែលល្បីល្បាញបំផុតសម្រាប់លំនៅដ្ឋាន Johnson Space Center ។

Chris Reed បានចំណាយពេលពេញវ័យពេញវ័យរបស់គាត់ក្នុងការបម្រើប្រទេស និងសហគមន៍របស់គាត់។ ដោយបានចំណាយពេលដប់ប្រាំឆ្នាំជាមន្ត្រីប៉ូលីស និងប្រាំបួននាក់បន្ថែមទៀតនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាលក្រុង Chris បង្ហាញពីទស្សនៈច្បាស់លាស់អំពីបញ្ហាជាមួយនឹងគោលនយោបាយបុគ្គលដែលរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំងដល់បញ្ហាប៉ូលីសប្រចាំថ្ងៃ។ អនុញ្ញាត ឲ្យ ដោះស្រាយ ។

តើអ្នកដឹងទេថាអ្នកអាចដោះស្រាយបញ្ហាមនុស្សច្រើនលើសលប់ក្នុងពន្ធនាគាររបស់យើងដោយការរើសអើងកញ្ឆា?ដោយលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតនៃច្បាប់មានអារម្មណ៍ល្អដែលអនុម័តដោយសមាជិកសភាដែលមិនស៊ីសង្វាក់គ្នា លោក Reed បានរិះគន់ Feds ដែលបរាជ័យក្នុងសង្គ្រាមលើគ្រឿងញៀនថាជាអ្នករួមចំណែកចម្បងមួយចំពោះ ការបំបែកទំនាក់ទំនងសហគមន៍ប៉ូលីស។ ខណៈ ពេល រ៉ូនដា & Nancy Reagan បានបង្ហាញពីកម្មវិធីឃោសនា Just Say No របស់ពួកគេ និងបានសាងសង់ពន្ធនាគារថ្មីសម្រាប់ជនល្មើសអហិង្សា រដ្ឋជាច្រើនបានអនុម័តច្បាប់កាត់ទោសជាកាតព្វកិច្ចរបស់ប្រធានាធិបតី ដើម្បីធានាថាពន្ធនាគារថ្មីភ្លឺចាំងទាំងនោះនឹងដំណើរការក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។

Reagans តឹងតែងលើគោលជំហរឧក្រិដ្ឋកម្មឆ្ពោះទៅរកគ្រឿងញៀនបានបង្កឱ្យមានបរិវេណឧស្សាហកម្មពន្ធនាគារថ្មីនៃសមាមាត្រដែលមើលមិនឃើញពីមុននៅអាមេរិកជាមួយនឹងការចាប់ខ្លួនគ្រឿងញៀនបីដងពីឆ្នាំ 19801997 ដែល 88% នៃការកាន់កាប់សាមញ្ញ។ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សជាង 2.6 លាននាក់រស់នៅនៅពីក្រោយការឃុំឃាំងនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកទាំងនេះ ដែលរួមបញ្ចូលជិត 22% នៃចំនួនប្រជាជនជាប់ពន្ធនាគារទូទាំងពិភពលោក ហើយបានកំណត់ឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិកស្ថិតនៅលំដាប់ទីពីរសម្រាប់អត្រាអ្នកជាប់ឃុំខ្ពស់បំផុតលើពិភពលោក (លេខមួយគឺសាធារណៈរដ្ឋ Seychelles ដែលមានប្រជាជនជិត 92,000 នាក់ (ប្រហែល លេខដូចគ្នាដែលអាចដាក់ក្នុងកីឡដ្ឋានបាល់ទាត់មហាវិទ្យាល័យធំៗ))។

ការ​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ច្បាប់​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ទៅ​ណា​ទេ។ ។ ទោះបីជាការប្រើប្រាស់ និងលក់ស្មៅត្រូវបានហាមឃាត់ដោយសហព័ន្ធ (ទោះបីជាមានរដ្ឋចំនួន 23 អនុញ្ញាតឱ្យប្រើប្រាស់ផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ឬការកំសាន្តក៏ដោយ) ជនជាតិអាមេរិកនៅតែជក់បារី 5,000,000 ផោនក្នុងមួយឆ្នាំ មនុស្សពេញវ័យ 44% បានជក់បារីយ៉ាងហោចណាស់ម្តង ហើយសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាលេខមួយនៅក្នុង ពិភពលោកក្នុងការប្រើគ្រឿងញៀនខុសច្បាប់។

ដូចដែល 2 Chainz បានចង្អុលបង្ហាញនៅចំពោះមុខ Nancy Graces គិតអំពីការអង្វររបស់កុមារ អ្នករាល់គ្នាអាចទទួលបានដៃរបស់ពួកគេឥឡូវនេះ ថាតើវាស្របច្បាប់ឬអត់។ ជាការពិតណាស់ ការទាមទាររបស់ Deuces ត្រូវបានគាំទ្រដោយការស្ទង់មតិរបស់សាកលវិទ្យាល័យ Columbia ដែលបានរកឃើញថា 40% នៃក្មេងជំទង់អាចទទួលបានស្មៅក្នុងរយៈពេលមួយថ្ងៃ និង 25% ក្នុងរយៈពេលមួយម៉ោង។ ក្មេងជំទង់ដែលមានអាយុចន្លោះពី 1217 ឆ្នាំបានរាយការណ៍ថាស្មៅមានភាពងាយស្រួលក្នុងការទិញជាងស្រាបៀរ ឬថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជា ដោយបានបំបែកគំនិតដែលមានតម្លៃរាប់ពាន់លានដុល្លារដែលថាសង្រ្គាមសហព័ន្ធលើគ្រឿងញៀនអាចលុបបំបាត់ថ្នាំដោយខ្លួនឯង ឬសូម្បីតែកំណត់ការចូលប្រើប្រាស់។

Reed ជឿថាផ្នែកមួយនៃបញ្ហាគឺថាសង្គមរបស់យើងបានព្យាយាមកសាងសីលធម៌របស់យើងជុំវិញច្បាប់ និងលក្ខន្តិកៈកំពុងបង្កើតសីលធម៌របស់យើងជុំវិញច្បាប់។ បើ​ចូល​គុក អ្នក​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់។ ហេតុ អ្វី?

ព្រោះថាចុះបើវាមិនខុសច្បាប់នៅសប្តាហ៍ក្រោយ។ តើគាត់នៅតែអាក្រក់ទេ? ច្បាប់មិនកំណត់មនុស្សអាក្រក់ទេ។ ការ ពិនិត្យ មើល ជាង ១.

ទំព័រចំនួន 43 លានត្រូវបានបន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះសហព័ន្ធចាប់ពីឆ្នាំ 19932013 (ជាមធ្យម 286 ទំព័រក្នុងមួយថ្ងៃ) ខ្ញុំនឹងគិតថាការផ្អែកលើសីលធម៌របស់ពួកគេលើច្បាប់គឺជាកិច្ចការដែលមិនអាចទៅរួច ប្រសិនបើមិនមែនជាការដឹកនាំខុស។ សីលធម៌គឺជាប្រធានបទ និងកំណត់ដោយបុគ្គលម្នាក់ៗ។ សីលធម៌មិនមានកន្លែងនៅក្នុងច្បាប់ទេ។ អ្នកបានឃើញនិន្នាការមួយប្រហែលប្រាំ ឬប្រាំមួយឆ្នាំមុន ខ្ញុំស្មានថាប៉ូលីសបានផ្លាស់ប្តូរឯកសណ្ឋានរបស់ពួកគេនៅកន្លែងភាគច្រើន ហើយបានទៅឯកសណ្ឋានយុទ្ធសាស្ត្របន្ថែមទៀត ដូច្នេះពួកគេបានទៅ BDUs រចនាប័ទ្មយោធា [សមរភូមិ- ស្លៀកពាក់ឯកសណ្ឋាន] ខ្ញុំព្រួយបារម្ភនៅពេលនោះ។

. អំពីការយល់ឃើញរបស់សាធារណជន; ដោយសារតែ, អនុញ្ញាតឱ្យប្រឈមមុខនឹងវា, ការយល់ឃើញគឺជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងជាពិសេសនៅក្នុងអាជីវកម្មនោះ។ ហើយ​ការ​យល់​ឃើញ​គឺ​ថា​អ្នក​មើល​ទៅ​មាន​កលល្បិច។

ការផ្លាស់ប្តូរឯកសណ្ឋាន Reed ដែលបានពណ៌នាបានក្លាយទៅជាការពេញនិយមបំផុតនៅលើទូរទស្សន៍អាមេរិក នៅពេលដែលយើងបានមើលជាសមូហភាពនៃអំពើហឹង្សាកើតឡើងនៅក្នុងទីក្រុងដែលជាប់គាំងដោយច្បាប់គ្រឿងញៀន ការបែងចែកតាមផែនការកណ្តាល និងមន្រ្តីដៃធ្ងន់។ រូបភាពពី Ferguson, New York, Baltimore និងកន្លែងផ្សេងទៀតបានធ្វើឱ្យមានការកើនឡើងទ្វេដង ខណៈដែលឯកសណ្ឋានដែលពាក់ដោយមន្រ្តីក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះមើលទៅហាក់ដូចជាកងកម្លាំងកាន់កាប់ជាងប៉ូលីស។ ការព្រួយបារម្ភរបស់ Reeds មុនពេលប្តូរមិនមានមូលដ្ឋាន។ ការ​យល់​ឃើញ​របស់​សាធារណជន​ចំពោះ​ប៉ូលិស​ពិត​ជា​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​ដោយ​ពន្លឺ​នៃ​ឧបករណ៍​ពាក់​ដោយ​មន្រ្តី។

ប៉ុន្តែ មានការពិចារណាផ្នែកចិត្តសាស្រ្តសំខាន់ណាស់ក្នុងការលេងនៅទីនេះ។ លោក Richard Johnson សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកយុត្តិធម៌ព្រហ្មទណ្ឌនៃសាកលវិទ្យាល័យ Toledo បានសរសេរថា ឯកសណ្ឋានមន្ត្រីមានផលប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដល់អ្នកដទៃ ហើយសូម្បីតែការផ្លាស់ប្តូរបន្តិចបន្តួចចំពោះរចនាប័ទ្មអាចផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលប្រជាពលរដ្ឋយល់ឃើញ។ នៅពេលដែលឯកសណ្ឋានប៉ូលីសផ្លូវការដំបូងត្រូវបានចេញ។ នៅទីក្រុងឡុងដ៍ក្នុងឆ្នាំ 1829 ពួកគេមានពណ៌ខៀវងងឹតសម្រាប់ហេតុផលជាក់លាក់មួយ: ដើម្បីសម្គាល់ប៉ូលីសយ៉ាងខ្លាំងពីពណ៌ក្រហមនិងសដែលលេងដោយកងទ័ព។

ការបែងចែកបានផ្ញើសារថា មន្ត្រីនគរបាល និងយោធា គឺជាមនុស្សពីរនាក់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ដែលមានភារកិច្ចពីរដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ហើយភាពខុសគ្នាមិនត្រូវធ្វើឱ្យព្រិលឡើយ។ នេះគឺជាផលប៉ះពាល់ដែល Johnson និយាយអំពី; ប្រសិនបើមន្ត្រីស្លៀកពាក់ដូចគាត់នៅប្រទេសអ៊ីរ៉ាក់ ក្រុមអ្នកតវ៉ាទំនងជាស្តាប់ការទាមទារដ៏ធ្ងន់របស់គាត់ ដោយមិនគិតពីសិទ្ធិដែលគាត់ជាន់ឈ្លី។ ប៉ុន្តែវាមិនមែនគ្រាន់តែជាឯកសណ្ឋានដែលធ្វើឱ្យភាពខុសប្លែកគ្នារវាងការអនុវត្តច្បាប់ និងយោធាប៉ុណ្ណោះទេ។ សព្វាវុធ និងយានជំនិះ ធ្វើការងារបានល្អ។

Reed បានបន្តពន្យល់ពីកម្មវិធី Pentagons 1033 ដែលតាមរយៈនោះ ការអនុវត្តច្បាប់ក្នុងតំបន់អាចទទួលបានយានយន្ត និងឧបករណ៍យោធា។ 1033 បានចែកចាយឧបករណ៍ដែលមានតម្លៃជាង 5 ពាន់លានដុល្លារដល់ភ្នាក់ងារអនុវត្តច្បាប់ក្នុងស្រុក។ ជាង 1.4 ពាន់លានដុល្លារ ដែលជាឧបករណ៍យុទ្ធសាស្ត្រ ផ្ទេរទៅឱ្យភ្នាក់ងារជាង 7,500 ។

បានចាប់ផ្តើមចូលទៅក្នុងការជជែកដេញដោលថ្នាក់ជាតិដោយព្រឹត្តិការណ៍នៅ Ferguson កាលពីឆ្នាំមុន កម្មវិធីនេះបានរមៀលជាង 600 Mine Resistant, Ambush Protected vehicles (MRAP) ទៅកាន់ផ្លូវអាមេរិក។ ផ្នែកខាងត្រឡប់នៃកាក់កលល្បិចនេះគឺជារបៀបដែលមន្ត្រីនោះនៅក្នុងឧបករណ៍យុទ្ធសាស្ត្រមានអារម្មណ៍៖ ឥឡូវនេះយើងបានទទួលឯកសណ្ឋានយុទ្ធសាស្ត្រ។ យើងទទួលបាន ARs; ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​យើង​មាន​រថយន្ត​យោធា តើ​អ្នក​គិត​ថា​មាន​ផ្នត់​គំនិត​បែប​ណា​ដែរ ពេល​គាត់​ពាក់​ឯកសណ្ឋាន​បែប​នោះ? គាត់មានអារម្មណ៍ថាមានយុទ្ធសាស្ត្រ។

គាត់មានអារម្មណ៍ថាសុវត្ថិភាពគឺជាបញ្ហា។Maria Konnikova បានសង្ខេបវាដូចនេះនៅក្នុងអត្ថបទមួយសម្រាប់ New Yorker: ឧបករណ៍យោធាអាចប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងរវាងកងកម្លាំងប៉ូលីស និងប្រជាពលរដ្ឋ មិនត្រឹមតែដោយសារតែពួកគេបង្ហាញពីអំពើហឹង្សាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែពួកគេនៅក្នុងន័យខ្លះអាចបណ្តាលឱ្យមានច្រើនទៀត។ អំពើហឹង្សា។ សញ្ញាដូចគ្នាដែលផ្តល់សញ្ញាដល់កងទ័ព និងជម្លោះដល់ជនស៊ីវិលអាចប៉ះពាល់ដល់មន្រ្តីប៉ូលីសខ្លួនឯង។

នៅពេលដែលពួកគេស្លៀកពាក់សម្រាប់ការចូលរួមយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ឧទាហរណ៍នៅពេលដែលពាក់ឧបករណ៍ SWAT ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងកុបកម្ម ពួកគេលែងមានអារម្មណ៍ដូចជាការអនុវត្តច្បាប់ក្នុងតំបន់ទៀតហើយ ប៉ុន្តែដូចជាផ្នែកនៃម៉ាស៊ីនយោធាដ៏ទូលំទូលាយ។ បន្ទាប់ពីបដិវត្តន៍អាមេរិច ការជជែកដេញដោលគ្នាអំពីការគ្រប់គ្រងរឿងនេះ។ សាធារណរដ្ឋថ្មីគឺហួសពីសំណួរនៃកងទ័ពឈរ។ ពួក Antifederalists គិតថា កងទ័ពឈរជើងមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងពេក ហើយកងជីវពលស៊ីវិលនឹងគ្រប់គ្រាន់។

សហព័ន្ធជឿថារដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធត្រូវការអំណាចដើម្បីលើកកងទ័ពដើម្បីលុបបំបាត់ជម្លោះ ដែលជាមនោសញ្ចេតនាដែលបន្លឺឡើងដោយការបះបោរ Shays នៅរដ្ឋ Massachusetts។ ការជជែកដេញដោលទាំងនេះដែលនាំទៅដល់វិសោធនកម្មទីបី ដែលហាមប្រាមការដកទាហាននៅក្នុងពេលសន្តិភាព បាននិយាយបន្តិចអំពីគំនិតស្ថាបនិកស្តីពីយោធានិយមនៅក្នុងសង្គមសេរី។ ពី Radley Balko៖ នៅទីបំផុត ស្ថាបនិកបានសម្រេចចិត្តថា កងទ័ពឈរជើងគឺជាអំពើអាក្រក់ចាំបាច់ ប៉ុន្តែតួនាទីរបស់ទាហានគឺគ្រាន់តែដើម្បីលុបបំបាត់ការគំរាមកំហែងពីបរទេស មិនមែនដើម្បីអនុវត្តច្បាប់ប្រឆាំងនឹងពលរដ្ឋអាមេរិកនោះទេ។

យើង​កំពុង​ដើរ​ទៅ​លើ​ផ្លូវ​មួយ​ឥឡូវ​នេះ ដែល​ពួក​គេ​នឹង​មិន​ទៅ​ដល់​ចំណុច​មួយ​ទេ។ វានឹងក្លាយជាចំណុចមួយនៅពេលដែលសាធារណជននិយាយថា រង់ចាំបន្តិច យើងក្លាយជាប៉ូលីសរដ្ឋ។ កាមេរ៉ារាងកាយ ដែលទើបនឹងជំរុញឱ្យមានការសន្ទនាថ្នាក់ជាតិ ត្រូវបានលើកឡើងថាជាឧបករណ៍សម្រាប់បង្កើនការទទួលខុសត្រូវរបស់ប៉ូលីស និងធានាថាការពិតចេញមក។

. ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គណៈវិនិច្ឆ័យនៅតែចេញអំពីរបៀបដែលកាមេរ៉ាតួខ្លួនមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងសមត្ថភាពនេះ និងអ្វីដែលជាផលវិបាកដែលមិននឹកស្មានដល់ចំពោះការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ថតសំឡេង។ Reed និយាយ​ថា មាន​អ្វី​ដែល​ពលរដ្ឋ​មិន​ដឹង​អំពី​កាមេរ៉ា​ក្រោយ៖ វា​ជា​ការ​លុកលុយ​ឯកជនភាព​របស់​អ្នក។

ខណៈពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនទាមទារឱ្យកាមេរ៉ារាងកាយដើម្បីទទួលខុសត្រូវចំពោះប៉ូលីស ពួកគេក៏លើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភអំពីឯកជនភាពមួយចំនួនផងដែរ ដោយសារតែទំនាក់ទំនងរបស់មន្រ្តីជាមួយសាធារណៈជនភាគច្រើនមិនទាក់ទងនឹងឧក្រិដ្ឋកម្ម។ ប្រសិនបើកាមេរ៉ាទាំងនេះថតជាប់ជាប្រចាំ ដើម្បីការពារមន្ត្រីពីការកែសម្រួលវីដេអូភ្លាមៗ រាល់ការសន្ទនាដែលចែករំលែករវាងពលរដ្ឋ និងមន្ត្រីដែលពាក់ឧបករណ៍បែបនេះនឹងត្រូវថតបាន។ របាយការណ៍ខែកញ្ញា 2014 ពីវេទិកាស្រាវជ្រាវប្រតិបត្តិរបស់ប៉ូលីស (PERF) បានចង្អុលបង្ហាញថាជនរងគ្រោះនៃឧក្រិដ្ឋកម្ម និងអ្នកដែលមានការព្រួយបារម្ភអំពីការត្រូវបានគេមើលឃើញថាបានសហការជាមួយប៉ូលីសមានហេតុផលដ៏ល្អដើម្បីប្រឆាំងនឹងប៉ូលីសក្នុងការកត់ត្រាអន្តរកម្មរបស់ពួកគេ។

លោក Reed ក៏បានចង្អុលបង្ហាញថា ប្រសិនបើអ្នកអញ្ជើញមន្ត្រីកាំមេរ៉ា មកផ្ទះរបស់អ្នក ពេលនេះនាយកដ្ឋានមានកាមេរ៉ាថតផ្ទះរបស់អ្នក ដោយមិនចាំបាច់ប្រើដីកា។ ទោះបីជាមានការព្រួយបារម្ភអំពីឯកជនភាពក៏ដោយ Reed និយាយថាគាត់ពេញចិត្តនឹងកាមេរ៉ារាងកាយដោយសារតែសមត្ថភាពពិសេសរបស់ពួកគេក្នុងការលុបបំបាត់ពាក្យបណ្តឹងស៊ីវិលប្រឆាំងនឹងមន្រ្តី។ មុននឹងទិញកាមេរ៉ាក្រោយ គាត់និយាយថា៖ នៅពេលដែលបុរសម្នាក់ចូលមកតវ៉ា ឬក្មេងស្រីចូលមកប្តឹង ខ្ញុំស្មានដោយស្វ័យប្រវត្តិ ទាំងបុរសនេះកុហកខ្ញុំ ឬប៉ូលីសកុហកខ្ញុំ។

នឹក ចាំបាច់ ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងទទួលបានកាមេរ៉ាទាំងនេះ ខ្ញុំបានដឹងថា នៅក្នុងស្ទើរតែគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់ គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេកំពុងនិយាយកុហកនោះទេ។ ការយល់ឃើញរបស់វា។ វាជាទិដ្ឋភាពនៃកន្លែងដែលពួកគេបានឈរ។

វិធី ដែល វា បាន និយាយ ។ អរូបីទាំងអស់នេះ ដែលអ្នកមិនអាចបញ្ជាក់នៅក្នុងរបាយការណ៍មួយ អាចឃើញដោយផ្ទាល់ដៃ។ Reed បានបន្តរៀបរាប់ពីការត្អូញត្អែររបស់អ្នកស្រុក Nassau Bay វ័យចំណាស់ម្នាក់ ដែលត្រូវបានទាញនៅលើផ្លូវរបស់គាត់ទៅព្រះវិហារ។

នៅពេលដែលគាត់ឈប់នៅចិញ្ចើមផ្លូវ បុរសវ័យចំណាស់ដែលនិយាយថាគាត់ត្រូវបានគេលើកឡើងឱ្យចុះពីឡានហើយបង្ហាញអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកមិនមែនជាអ្នកគំរាមកំហែងនោះបានធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ​ពេល​ចុះ​ពី​រថយន្ត មន្ត្រី​រូប​នោះ​បាន​ដក​កាំភ្លើង​ខ្លី​បាញ់​លើ​បុរស​នោះ ធ្វើ​ឱ្យ​បុរស​រូប​នោះ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ប្តឹង​ទៅ​សមត្ថកិច្ច ។ Reed បាននិយាយថា នៅពេលដែលគាត់ទាញរូបភាពកាមេរ៉ា lapel ដើម្បីបង្ហាញសុភាពបុរស គាត់ត្រូវបានជាន់។

ខ្សែវីដេអូបានបង្ហាញឱ្យឃើញពីស្ថានភាពដូចដែលបុរសបានរាយការណ៍ ប៉ុន្តែពេលចេញពីឡាន ហើយលូកយកកាបូបដាក់ក្នុងហោប៉ៅខាងក្រោយ មើលទៅឃើញបុរសនោះកំពុងលូកកាំភ្លើងពីខ្សែចង្កេះ។ មើលទៅដូចរាល់ការហ្វឹកហាត់។ វីដេអូនៃប៉ូលីសកំពុងថតនៅក្នុងសេណារីយ៉ូចរាចរណ៍ដែល Ive ធ្លាប់បានឃើញ។ រឿងរ៉ាវខ្លីៗ Reed បានផ្តល់ការរំលេចនូវហេតុផលចម្បងមួយដែលជាង 25% នៃភ្នាក់ងារអនុវត្តច្បាប់របស់ប្រទេសបានប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា៖ ទស្សនវិស័យ។

ដោយបង្ហាញសុភាពបុរសអំពីចលនារបស់គាត់ចំពោះមន្ត្រី គាត់យល់ថាហេតុអ្វីបានជាមន្ត្រីនោះយល់ឃើញពីការគំរាមកំហែង។ លើសពីនេះទៀត Reed មន្រ្តីបានដឹងពីរបៀបដែលការប្រាស្រ័យទាក់ទងយ៉ាងត្រឹមត្រូវជាមួយជនស៊ីវិលគឺប៉ូលីស។ ប្រហែលជាដោយចំណាយពេលបន្ថែមពីរបីនាទីនៅកន្លែងកើតហេតុ ដើម្បីពន្យល់ដល់មនុស្សចាស់ពីមូលហេតុដែលគាត់យល់ឃើញពីការគំរាមកំហែង (ឬប្រហែលជាសុំទោសបុរសនោះ) គាត់ប្រហែលជាមិនដាក់ពាក្យបណ្តឹងទេ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាមេរ៉ាតួត្រូវតែត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីការពារសិទ្ធិឯកជនភាពដល់ប្រជាពលរដ្ឋ ខណៈពេលដែលផ្តល់នូវការទទួលខុសត្រូវដែលពួកគេមានបំណងចង់បាន។ ជម្រៅនៃមុខវិជ្ជាបុគ្គលទាំងនេះគូសបញ្ជាក់អំពីបញ្ហាជាប្រព័ន្ធ និងច្រើនមុខជាមួយការអនុវត្តច្បាប់នៅអាមេរិក។ សូមពិនិត្យមើលឡើងវិញសម្រាប់ផ្នែកទី IV នៅប៉ុន្មានថ្ងៃខាងមុខនេះ ដែល Chris ដោះស្រាយបញ្ហាស្នូលនៅក្នុងដៃសម្រាប់ប៉ូលីស និងរបៀបដែលយើងអាចនឹងដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។

ដូចគ្នានេះផងដែរ សូមអនុវត្តតាម Diurna នៅលើ Soundcloud សម្រាប់ឈុតបន្ថែមពីការសន្ទនារបស់យើងជាមួយ Chris Reed។ ការងារនេះគឺឥតគិតថ្លៃ និងប្រភពបើកចំហ។ អ្នកមានសិទ្ធិក្នុងការបោះពុម្ពអត្ថបទនេះឡើងវិញក្រោមអាជ្ញាប័ណ្ណ Creative Commons ដោយមានការទទួលស្គាល់ពី The Diurna ។

តាមដានពួកយើងនៅលើ Twitter និងផ្ញើអត្ថបទតាមអ៊ីមែលទៅ theDiurna@gmail ។ Com. com.