การชั่งน้ำหนักส่วนผสมระดับไมโคร

การชั่งน้ำหนักส่วนผสมแบบไมโคร ระบบชั่งน้ำหนักอัตโนมัติแบบควบคุมจากระยะไกลระบบแรกที่ติดตั้งสำหรับการผสมยางเกิดขึ้นราวปี 1955 โดยอุปกรณ์ชั่งน้ำหนักประกอบด้วยคันโยกมาตราส่วนเชิงกลที่เชื่อมต่อกับตัวบ่งชี้หน้าปัดซึ่งมีส่วนประกอบโพเทนชิออมิเตอร์ติดตั้งอยู่บนแกนหมุนของหน้าปัดและวงจรไฟฟ้า Wheatstone Bridge แบบธรรมดาที่กระตุ้นด้วยไฟฟ้า รีเลย์เชิงกลสำหรับควบคุมการป้อนวัสดุ ระบบแรกนั้นและอีกหลายระบบที่ตามมา รวมถึงระบบอัตโนมัติของการป้อนและการชั่งน้ำหนักคาร์บอนแบล็คและน้ำมัน โดยโหลดพอลิเมอร์สต็อกด้วยตนเองบนสายพานลำเลียงที่ติดตั้งบนเครื่องชั่งแบบกลไก/ไดอัล การควบคุมสำหรับการจัดลำดับรอบการชั่งน้ำหนักและการชาร์จของเครื่องผสมทำได้โดยใช้กระบอกสูบที่ขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์ซึ่งมีหน้าสัมผัสที่ปัดน้ำฝนแบบปรับได้เพื่อควบคุมพารามิเตอร์ตัวแปรของระบบ

ในขั้นต้น ไม่มีความพยายามใดๆ ที่จะทำให้ส่วนผสมขนาดเล็กเป็นไปโดยอัตโนมัติ บทความนี้จะครอบคลุมปัญหาที่พบในความพยายามหลายครั้งในด้านระบบอัตโนมัติของส่วนผสมขนาดเล็ก (ซึ่งต้องถือเป็นประสบการณ์การเรียนรู้) และปิดท้ายด้วยคำอธิบายของอุปกรณ์ล่าสุดที่มีซึ่งให้แนวทางแก้ไขปัญหาเหล่านี้ได้อย่างเหมาะสมที่สุด คำจำกัดความของข้อกำหนด เมื่อใดก็ตามที่มีการกล่าวถึงการชั่งน้ำหนักอัตโนมัติ มีคำศัพท์ที่ใช้ซึ่งอาจทำให้สับสนได้ เว้นแต่จะกำหนดไว้

* ความถูกต้อง สำหรับการนำเสนอนี้ ความถูกต้องหมายถึงปริมาณวัสดุที่นำเข้าสู่กระบวนการจริง เนื่องจากความสมบูรณ์ของชุดการผลิตทั้งหมดขึ้นอยู่กับปริมาณที่แท้จริงของส่วนผสมแต่ละชนิดในชุดงาน ตัวแปรอื่นๆ ทั้งหมดในระบบชั่งน้ำหนักจึงต้องได้รับการควบคุมหรือควบคุมเพื่อให้มั่นใจว่าปริมาณจริงจะใกล้เคียงกับปริมาณที่กำหนดในห้องปฏิบัติการมากที่สุด

* ความละเอียด คำนี้ใช้เพื่ออ้างอิงถึงเซ็นเซอร์น้ำหนัก/องค์ประกอบทรานสดิวเซอร์ในระบบ และกำหนดส่วนเพิ่มที่เล็กที่สุดที่ใช้งานได้ซึ่งสัญญาณน้ำหนักสามารถสร้างเพื่อใช้สำหรับการแสดงผลและการควบคุม * การทำซ้ำ

เป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถจัดหาระบบอัตโนมัติที่ได้รับปัจจัยความแม่นยำภายใต้การควบคุมในบางครั้ง แต่ระบบที่ประสบความสำเร็จจะยอมรับได้ก็ต่อเมื่อมีความถูกต้องอยู่ตลอดเวลาเท่านั้น ความสามารถของระบบในการเข้าถึงเป้าหมายที่แม่นยำอย่างสม่ำเสมอเรียกว่าความสามารถในการทำซ้ำ * การชั่งน้ำหนักสุทธิ

ซึ่งจะใช้ในการชั่งน้ำหนักแบบกลุ่มเมื่อมีการป้อนวัสดุอย่างน้อยหนึ่งรายการลงในถังพักซึ่งติดตั้งอยู่บนเซ็นเซอร์รับน้ำหนัก/ชุดหัวโซน่าร์ด้วยการปรับศูนย์อัตโนมัติของระบบระหว่างการชั่งน้ำหนักแต่ละวัสดุ เทคนิคนี้ตรงกันข้ามกับการลดน้ำหนักหรือน้ำหนักโดยการลบ ซึ่งจะอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมในภายหลัง ความพยายามดั้งเดิมในการทำให้ส่วนผสมขนาดเล็กเป็นอัตโนมัติ เนื่องจากคาร์บอนแบล็กหลายประเภทถูกป้อนโดยตัวป้อนแบบสกรูและชั่งน้ำหนักได้สำเร็จโดยอัตโนมัติในถังชั่งน้ำหนักทั่วไปที่เชื่อมต่อกับด้านหลังของเครื่องผสมผ่านพวยกาลง ความพยายามดั้งเดิมในการชั่งน้ำหนักส่วนผสมระดับไมโครจึงใช้รุ่นที่มีขนาดเล็กกว่า แนวคิดเดียวกันนั้น

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือรางน้ำลงที่ด้านข้างของมิกเซอร์เนื่องจากข้อจำกัดของเลย์เอาต์ ปัญหาร้ายแรงหลายประการปรากฏชัดขึ้นอย่างรวดเร็วโดยใช้เทคนิคการชั่งน้ำหนักสุทธินี้ ซึ่งรวมถึงวัสดุจำนวนจำกัดที่สามารถจัดการได้ ข้อเท็จจริงที่ว่าวัสดุบางชนิด เช่น กำมะถันและซิงค์ออกไซด์ติดอยู่ที่ด้านข้างของถังชั่งน้ำหนักและรางน้ำลง การจำกัดความละเอียดของส่วนใดส่วนหนึ่ง: 1,000 ทำให้มีความแม่นยำน้อยที่สุด ผลกระทบของการสั่นสะเทือนต่ออุปกรณ์การขายทางกล บวกกับค่าใช้จ่ายในการมีหนึ่งในระบบเหล่านี้ต่อเครื่องผสม นำไปสู่ข้อสรุปที่ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่วิธีการทำงานอัตโนมัติของไมโคร การชั่งน้ำหนักส่วนผสม จากความพยายามในการใช้ระบบอัตโนมัติในช่วงแรกเหล่านี้ ปัญหาต่างๆ เริ่มเข้ามาเน้นที่หมวดหมู่ของความแม่นยำ การจัดการวัสดุ และต้นทุน

การแนะนำเทคโนโลยีโหลดเซลล์ การปรับปรุงที่สำคัญประการหนึ่งในด้านเครื่องมือวัดของระบบเกิดขึ้นได้จากการแนะนำโหลดเซลล์แบบสเตรนเกจแบบอิเล็กทรอนิกส์แทนคันโยกและแป้นหมุนเชิงกล ส่งผลให้ความสามารถในการความละเอียดของหนึ่งส่วน: 5,000 พร้อมความสามารถในการทำให้หมาด ๆ อิเล็กทรอนิกส์และการกรองเพื่อการควบคุมการสั่นสะเทือนที่ดีขึ้น เทคโนโลยีใหม่นี้ทำให้เกิด "การกระโดดควอนตัม" ในด้านความแม่นยำ ซึ่งเป็นหนึ่งในประเด็นปัญหาการโฟกัสเป้าหมายที่ต้องแก้ไข

เครื่องมือวัดโหลดเซลล์ยังเปิดโอกาสใหม่ๆ ในด้านการควบคุมอินพุตของสูตรผ่านการใช้อุปกรณ์แอนะล็อกเป็นดิจิทัล และดิจิทัลเป็นแอนะล็อก ปุ่มหมุนแบบดิจิทัลและบัตรเจาะกลายเป็นโหมดที่ยอมรับได้สำหรับการควบคุมสูตร และการบันทึกข้อมูลก็กลายเป็นจริง ปัญหาอีกสองด้านของระบบอัตโนมัติของส่วนผสมขนาดเล็ก กล่าวคือ ด้านการจัดการวัสดุและต้นทุนรวมของระบบ ไม่ได้รับความช่วยเหลือในการอัพเกรดนี้ในเครื่องมือวัด

ความพยายามในการแก้ปัญหาการจัดการวัสดุ ด้วยการพัฒนาวัสดุแผ่นดัชนีละลายต่ำซึ่งสามารถนำมาใช้ทำถุงได้ แนวคิดดังกล่าวจึงเกิดขึ้นว่าการใส่ส่วนผสมขนาดเล็กลงในถุงประเภทนี้และปล่อยถุงทั้งหมดลงในเครื่องผสมจะขจัดปัญหามากมาย ปัญหาการเกาะติดเดิมที่เคยพบในแนวคิดของถังชั่งน้ำหนักทั่วไปที่ทดลองในตอนแรก สิ่งนี้นำไปสู่การตระหนักว่าการบรรจุถุงที่ตำแหน่งศูนย์กลางจะทำให้ระบบหนึ่งสามารถให้บริการเครื่องผสมหลายสายซึ่งจะช่วยปรับต้นทุนสำหรับระบบอัตโนมัติ แต่สิ่งนี้ทำให้ความท้าทายในการเติมถุงให้ดีที่สุด

การเตรียมการผสมล่วงหน้าของแบทช์หลักถูกทดลองโดยแบทช์ที่ผสมล่วงหน้าถูกขนส่งไปยังเครื่องชั่งเดียว ซึ่งจะใช้เพื่อเติมถุงผ่านช่องเติมน้ำเดี่ยว ผู้ปฏิบัติงานยืนอยู่ที่ช่องเติมน้ำโดยวางถุงเปล่าและปิดผนึกถุงที่เติมไว้แต่เดิม ขั้นตอนต่อไปคือความพยายามที่จะเปลี่ยนพนักงานควบคุมด้วยระบบจัดการถุงอัตโนมัติ

ประเภทหนึ่งโดยใช้ถุงที่เชื่อมต่อผ่านแท็บและดึงออกจากกล่องในรูปแบบการพับพัด และความพยายามต่อไปคือการใช้ระบบแบบฟอร์ม/การเติม/การซีลที่ดึงสต็อคหลอดออกจากม้วน เกิดเป็นถุงและ เติมส่วนผสมล่วงหน้าและปิดผนึกไว้ด้านล่างของถุงต่อไป จากมุมมองของการจัดการถุง เครื่องเหล่านี้ทำงานได้ดีมาก อย่างไรก็ตาม ปัญหาเดิมๆ ของการจัดการวัสดุกลับทำให้เกิดความอัปลักษณ์ขึ้นอีกครั้ง

กระบวนการผสมล่วงหน้าไม่เป็นเนื้อเดียวกันอย่างสมบูรณ์ เนื่องจากออกมาจากเครื่องปั่นผสมล่วงหน้า และการขนส่งกลุ่มจากเครื่องปั่นไปยังสถานีบรรจุทำให้เกิดการแยกจากกัน และด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีวิธีใดที่จะรับรองความถูกต้องของสัดส่วนของวัสดุได้ ที่ถูกป้อนเข้าไปในถุง การใช้เครื่องชั่งน้ำหนักสุทธิเหนือช่องเติมของเครื่องจักรจัดการถุงอัตโนมัติเหล่านี้ไม่ได้ช่วยขจัดปัญหาในการจัดการวัสดุของวัสดุผสมที่ติดอยู่ในกรวยชั่งน้ำหนักและปากถุง การควบคุมการสูญเสียน้ำหนัก ในช่วงเวลาเดียวกับการเปิดตัวถุงละลายต่ำและการจัดการถุงอัตโนมัติ แนวคิดการชั่งน้ำหนักใหม่ได้รับการพัฒนาเรียกว่าการสูญเสียน้ำหนัก

แม้ว่าคุณอาจคุ้นเคยกับคำนี้ แต่โดยย่อหมายความว่าชุดประกอบถังชั่งน้ำหนักและตัวป้อนถูกติดตั้งบนแท่นชั่ง ถังบรรจุน้ำหนักจะเติมจากถังจ่ายเหนือศีรษะ และหลังจากการเทรินออก (การปรับศูนย์ของน้ำหนักบรรทุกทั้งหมดให้เป็นศูนย์อีกครั้ง ) ตัวป้อนจะทำงานเพื่อชั่งน้ำหนัก (หรือชั่งน้ำหนักโดยหักออก) จำนวนแบทช์ที่ต้องการ ข้อได้เปรียบหลักของการควบคุมน้ำหนักประเภทนี้คือไม่มีถังชั่งน้ำหนักหรือพื้นผิวสัมผัสที่วัสดุใดๆ สามารถเกาะติดได้หลังจากที่ชั่งน้ำหนักแล้ว ส่งผลให้มีความแม่นยำในการชั่งน้ำหนักที่ดีขึ้นมากของการจัดการวัสดุ อย่างไรก็ตาม ปัญหาของการมีช่องเติมหนึ่งช่องพร้อมระบบจัดการถุงอัตโนมัติ ไม่ได้ขจัดปัญหาการแยกส่วนและการผสมที่ไม่เป็นเนื้อเดียวกันที่กล่าวถึงแล้ว

สารละลายทั้งหมดนี้ใส่ปริมาณส่วนผสมที่ไม่ทราบปริมาณของส่วนผสมลงในถุงที่แม่นยำยิ่งขึ้น ณ จุดนี้ในการพัฒนาการป้อนน้ำหนักที่สูญเสียไป ยังมีข้อเสียอยู่บ้าง ประการหนึ่งคืออัตราส่วนน้ำหนักบรรทุกตายตัวต่อน้ำหนักบรรทุกจริงที่ใหญ่มากของถังพักและอุปกรณ์ป้อนที่เกี่ยวข้องกับปริมาณส่วนผสมจริงที่จะชั่งน้ำหนัก จำเป็นต้องมีการพัฒนาวิธีการบางอย่างในการชดเชย Dead Load นี้ผ่านอุปกรณ์เชิงกล เพื่อให้สามารถใช้โหลดเซลล์ที่มีความจุใกล้เคียงกับน้ำหนักสูงสุดที่จำเป็นสำหรับชุดงานที่กำหนด

ในเวลานี้ เทคโนโลยีโหลดเซลล์และเครื่องมือวัดได้เพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่มีความสามารถในความละเอียด 1:10,000 ดังนั้นจึงมีแนวโน้มทางเทคโนโลยีไปในทิศทางของการให้ความแม่นยำที่ดีขึ้น ข้อเสียอีกประการของการใช้การควบคุมการสูญเสียน้ำหนักคือข้อเท็จจริงที่ว่าส่วนผสมแต่ละอย่างจำเป็นต้องมีถังจ่ายวัตถุดิบ ตัวป้อนซ้ำ และระบบชั่งน้ำหนักของตัวเอง ซึ่งผลักดันการกำหนดราคาของระบบส่วนผสมหลายรายการจนถึงจุดที่ยากต่อการกำหนดราคา แม้ว่าปัจจัยความแม่นยำในระบบอัตโนมัติกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ถูกต้อง แต่ความต้องการของสารเคมีบางชนิดที่จะใช้ในชุดอุปกรณ์ป้อน/เครื่องชั่งที่มีอยู่นั้นทำให้ระบบเหล่านี้ยังไม่ถึงระดับที่ข้อกำหนดทั้งหมดสามารถทำได้ อิ่ม.

เนื่องจากลักษณะการจัดการวัสดุของส่วนผสมส่วนใหญ่ที่จะใช้ จึงจำเป็นต้องใช้เครื่องป้อนแบบสว่าน ตัวป้อนแบบธรรมดาที่ใช้การควบคุมไดรฟ์ความเร็วสองระดับให้อัตราส่วนการป้อน (อัตราการป้อนเร็วถึงอัตราการป้อนช้า) ประมาณ 50:1 เท่านั้น และแม้ว่าตัวป้อนจะวิ่งช้าลงที่อัตราการเลี้ยงลูก แต่ปริมาณที่ส่งผ่านปริมาตรก็ไม่เปลี่ยนแปลง ส่งผลให้มีวัสดุจำนวนมากที่ต้องกังวลเมื่อสิ้นสุดการชั่งน้ำหนัก จริงอยู่ ปัจจัยนี้ไม่สำคัญเท่าในการควบคุมการสูญเสียน้ำหนักเช่นเดียวกับในการชั่งน้ำหนักสุทธิ แต่ยังคงเป็นปัจจัยสำคัญเมื่อพิจารณาถึงความเฉื่อยของระบบชั่งน้ำหนักระหว่างการป้อนและตัดการไหลของวัสดุเมื่อการชั่งน้ำหนักเสร็จสมบูรณ์

"ปัจจุบัน" ของทรานสดิวเซอร์และตัวป้อน ทุกสิ่งที่กล่าวถึงจนถึงตอนนี้คือข้อมูลเบื้องหลังที่นำไปสู่อุปกรณ์ที่มีอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งมีความสามารถในการตอบสนองความท้าทายทั้งหมด รวมถึงความแม่นยำ การจัดการวัสดุ และต้นทุน ซึ่งได้หลีกเลี่ยงโซลูชันที่สมบูรณ์มาจนถึงปัจจุบัน . ขั้นแรก ให้พิจารณาทรานสดิวเซอร์ที่กำลังใช้งานอยู่ ประเภทของลวดสั่นหรือสเตรนเกจยังคงมีข้อจำกัดในช่วงความละเอียด 1:10,000 ส่วน และแม้ว่าจะมีทรานสดิวเซอร์แบบไจโรอยู่ ซึ่งมีความสามารถในความละเอียดที่สูงกว่ามาก แต่ก็เป็นเรื่องยากมากที่จะนำไปใช้ในการชั่งน้ำหนักแบบไดนามิก

สิ่งนี้นำเราไปสู่ตัวแปลงสัญญาณที่เรียกว่าประเภทการคืนค่าแรงแม่เหล็ก อุปกรณ์นี้เริ่มต้นที่จุดสมดุลว่างและเมื่อโหลดใช้งาน กระแสที่จำเป็นในการขับเคลื่อนคอยล์ตัวแปลงสัญญาณกลับไปยังจุดว่างนั้นสามารถวัดได้อย่างแม่นยำมาก ทำให้เซ็นเซอร์น้ำหนักมีความละเอียดที่ใช้งานได้และความสามารถในการแสดงผลที่ 1:120,000 ทรานสดิวเซอร์ประเภทนี้มีวางจำหน่ายแล้วในแท่นชั่งขนาด 600 x 750 มม. (23.

ตัวอย่างเช่น 6" x 29.5") ซึ่งใหญ่เพียงพอสำหรับการติดตั้งชุดกรวย/ตัวป้อน ส่งผลให้เครื่องชั่งสูญเสียน้ำหนักโดยมีความจุ 240 กิโลกรัม (529.2 ปอนด์) ซึ่งสามารถอ่านค่าได้ใกล้เคียงที่สุด 2 กรัม (.

004ปอนด์หรือ.064ออนซ์) นอกจากนี้ เนื่องจากการออกแบบการดัดงอที่รวมอยู่ในแท่นชั่งนี้ จึงสามารถโหลดเครื่องชั่งนี้ล่วงหน้าได้สูงสุด 65 กิโลกรัม (143 ปอนด์) เพื่อชดเชย "น้ำหนักบรรทุก" ของฮ็อปเปอร์และชุดป้อนอาหารโดยไม่กัดเซาะน้ำหนักบรรทุกจริง ความจุและความสามารถในการอ่านตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้

ด้วยเทคโนโลยีใหม่นี้ สัญญาณน้ำหนักจากแท่นชั่งนี้สามารถแปลงเป็นรูปแบบ RS232 ได้อย่างง่ายดายสำหรับการเชื่อมต่อกับไมโครโปรเซสเซอร์หรืออุปกรณ์ประเภทไมโครคอมพิวเตอร์ อย่างไรก็ตาม เพื่อใช้ประโยชน์จากระดับใหม่ของความสามารถของเซ็นเซอร์น้ำหนัก/ทรานสดิวเซอร์ จำเป็นต้องใช้การออกแบบตัวป้อนแบบใหม่ซึ่งมีอัตราส่วนการเปิดลงที่สูงกว่ารุ่นก่อนหน้านี้มาก เนื่องจากยังคงต้องให้อาหารประเภทสว่าน (เนื่องจากลักษณะการจัดการของส่วนผสมที่กำลังจัดการ) การใช้ระบบควบคุมความเร็วรอบ 2 ตัวพร้อมสว่านขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2 ตัวที่แตกต่างกันคือคำตอบ

การใช้สว่านทั้งสองที่อัตราป้อนสูงสำหรับส่วนสำคัญของรอบการป้อน จากนั้นการใช้สว่านที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดเล็กเท่านั้นในอัตราที่ต่ำกว่ามากสำหรับรอบการป้อนแบบเลี้ยงลูกจะส่งผลให้อัตราส่วนการลดลงใกล้ถึง 500:1 ขจัดสิ่งที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ปัญหาอัตราการป้อนเป็นจุดตัด จากการทดลองพบว่าความถูกต้องของการชั่งน้ำหนัก เมื่อติดตั้งอุปกรณ์ป้อนขนาดและประเภทที่เหมาะสมบนแท่นชั่งที่มีขนาดเหมาะสม จะมีความละเอียดไม่เกินบวกหรือลบ 3 ส่วน จากข้อมูลนี้ คุณจะเห็นว่าไม่สามารถคาดหวังความเที่ยงตรงได้ในช่วงไม่เกิน 10 กก.

(22.05 ปอนด์) ถึงบวกหรือลบ 6 กรัม

(.01ปอนด์)

ด้วยปัญหาในการจัดการวัสดุที่กำลังได้รับการแก้ไข ความสามารถด้านความแม่นยำที่มีอยู่เพื่อตอบสนองความต้องการในการผสมในปัจจุบัน และบนพื้นฐานของการใช้ถุงหลอมเหลวต่ำเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการรับรองว่าปริมาณที่เหมาะสมของวัสดุที่เหมาะสมจะเข้าสู่สารประกอบ สิ่งเดียวที่เหลือ เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเติมถุง รูปที่ 1 แสดงระบบที่เหมาะสมที่สุดซึ่งรวมเอาเทคโนโลยีปัจจุบันทั้งหมดเข้าไว้ด้วยกัน แม้ว่าจะมีการแสดงสถานีลดน้ำหนักเพียงสามแห่ง แต่สถานีเหล่านี้ก็สามารถทำได้โดยไม่จำกัดจำนวน เนื่องจากสถานีเหล่านี้ตั้งอยู่เรียงกันเป็นแถวตามสายพานลำเลียงตู้คอนเทนเนอร์ทั้งสองข้างซึ่งอาจยาวนานเท่าที่ต้องการ

แท่นชั่งแต่ละแท่นจะติดตั้งบนขาตั้งแบบพกพา เพื่อให้สามารถจัดตำแหน่งได้ตามต้องการ และหากจำเป็น ก็สามารถย้ายหน่วยความจุที่แตกต่างกันไปยังตำแหน่งตามสูตรที่แตกต่างกันไป นอกจากนี้ บนแท่นชั่งแต่ละแท่นจะมีราง V กลับหัว และใต้ชุดถังพัก/ตัวป้อนจะมีล้อร่องตัววี ซึ่งช่วยให้วางถังพัก/ตัวป้อนไว้ที่สถานีชั่งใดก็ได้ ด้วยการจัดเรียงนี้ จำนวนเครื่องชั่งขั้นต่ำที่สามารถใช้ได้ (ซึ่งจะช่วยประหยัดต้นทุนได้) และสามารถจัดเก็บชุดประกอบของถังพัก/ตัวป้อนจำนวนมากในที่ที่สะดวกและจัดวางได้ตามต้องการ

การเก็บรักษาถังพัก/ตัวป้อนเฉพาะสำหรับวัสดุเฉพาะยังช่วยประหยัดเวลาในการทำความสะอาดและขจัดความเป็นไปได้ที่จะเกิดการปนเปื้อน หากมีการใช้ถังพัก/ตัวป้อนหนึ่งชุดสำหรับวัสดุมากกว่าหนึ่งชนิด ใต้หัวฉีดจ่ายของตัวป้อนที่ใส่ล้อเข้าที่แล้ว จะมีชุดประกอบสายพานลำเลียงที่ประกอบด้วยภาชนะที่เว้นระยะห่างเท่าๆ กันเพื่อวางถุงเปล่า ระยะห่างของส่วนประกอบตัวป้อนที่สูญเสียน้ำหนักจะตรงกับเส้นกึ่งกลางของภาชนะบรรจุเหล่านี้ สายพานลำเลียงจะถูกควบคุมในลักษณะที่จะถูกจัดทำดัชนีโดยอัตโนมัติทีละครั้ง

เมื่อรอบการจัดทำดัชนีเสร็จสิ้น เครื่องชั่งแต่ละเครื่องจะชั่งน้ำหนักปริมาณที่ต้องการลงในถุงโดยตรง โดยสูตรจะถูกเก็บไว้ในหน่วยความจำในไมโครคอมพิวเตอร์ซึ่งทำงานทั้งระบบ ด้วยจำนวนแท่นชั่งที่เท่ากับจำนวนส่วนผสมสูงสุดที่เคยใส่ในสารประกอบใดๆ และถังพัก/ตัวป้อนแบบพกพาที่เท่ากับจำนวนส่วนผสมทั้งหมดที่เคยใช้ การเคลื่อนย้ายชุดประกอบเหล่านี้ไปยังตำแหน่งที่เหมาะสมช่วยให้มีความยืดหยุ่นและส่วนผสมของส่วนผสมได้ไม่จำกัด ด้วยระบบชั่งน้ำหนักส่วนผสมขนาดเล็กประเภทนี้ ผู้ปฏิบัติงานคนหนึ่งยืนอยู่ที่ส่วนท้ายของคอนเทนเนอร์นี้เพื่อลำเลียงชุดประกอบเพื่อวางถุงเปล่าลงในภาชนะตามตำแหน่งที่อยู่ข้างหน้าเขา และเขายังนำถุงที่บรรจุเต็มออกเมื่อมาถึงด้วยตราประทับความร้อน และวางบนพาเลทหรือในภาชนะประเภท tote เพื่อส่งไปยังสถานีผสม

แม้ว่าจะไม่แสดงในภาพวาดอ้างอิง แต่ระบบควบคุมฝุ่นก็ถูกติดตั้งไว้ในระบบโดยการวางจุด "หยิบ" ของฝุ่นที่ตำแหน่งปล่อยของตัวป้อนที่แต่ละสถานีมาตราส่วน แน่นอนว่าด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลในปัจจุบัน สามารถบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นในสายการบรรจุถุงได้ และเพื่อเป็นการป้องกันเพิ่มเติม การระบุสวิตช์ความใกล้ชิดทางอุตสาหกรรมที่ทนทานสามารถระบุได้เพื่อให้ระบบไม่ทำงานเว้นแต่วัสดุที่เรียกใน สูตรอยู่ในตำแหน่งบนแท่นชั่ง จากการตรวจสอบขั้นสุดท้ายว่าได้ใส่วัสดุในปริมาณที่เหมาะสมลงในชุดเครื่องผสมแต่ละชุดแล้ว ถุงที่บรรจุแล้วสามารถวางบนสายพานลำเลียงทำดัชนีถุงอัตโนมัติที่ด้านข้างของกรวยป้อนเข้าของเครื่องผสม และสามารถวางแท่นชั่งไว้ที่จุดปล่อย ปลายสายพานลำเลียงนั้นเพื่อจับและตรวจสอบน้ำหนักถุงก่อนที่จะปล่อยลงในถังผสม

การจัดเรียงสายพานลำเลียงทำดัชนีประเภทนี้ทำให้ผู้ปฏิบัติงานไม่ต้องอยู่ที่เครื่องผสมในเวลาที่แน่นอนในรอบเครื่องผสม และตัวควบคุมเครื่องผสมสามารถจัดทำดัชนีสายพานลำเลียงถุงได้หลายจุดในวงจร หากจำเป็นสำหรับสารประกอบที่ซับซ้อน บทสรุป ในปัจจุบัน การประยุกต์ใช้อย่างเหมาะสมของการจัดการวัสดุในปัจจุบัน การตรวจจับน้ำหนัก และเทคนิคการจัดการถุงทำให้สามารถตอบสนองความต้องการที่ต้องการของการชั่งน้ำหนักส่วนผสมขนาดเล็กสำหรับการผสมยาง